Oni skrzydła rozłożyli

Po Bożej łące kroczysz wbijając stopy w bujne trawy,
kołyszesz samotnie w gwiazdozbiorze moich tęsknot,

Nieodgadniona znikasz jak dusza pożartego dziecka w polarnej ciszy,
bawisz się życiem kwiatów i zapachem drzew,


Po co mi ta miłość do Ciebie ze skrzydłami schowanymi w plecaku,

Po co mi te myśli o rozbitych samolotach i ofiarach w mojej głowie ze,
kiedyś zmartwychwstaną jak Twoja miłość do mnie,


Wspaniale jest dawać ciepło i patrzeć w ciemne okna nienawiści,
byle nie runąć na twarz nie zestarzeć się,


Muszę znowu usłyszeć muzykę odpalić jej pozytywny cel,

Zmieść z podłogi okruchy śladów,zagłuszyć echo słów,

złapać oddech , zabić strach

autor

jaszczur

Napisany: 2011-04-11 Dodano: 2011-04-13 09:07:59

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie