Oni wybrali

z cyklu opowieści podsłuchane

W dalekim kraju żył pewien człowiek
któremu duma nie pozwalała
współczuć przebaczać i kochać ludzi
bo jego serce było jak skała
Ludzie się czasem zastanawiali
co też być mogło tego powodem
nigdy nie prosił o miłosierdzie
i nie podawał ręki na zgodę
Tak żył wśród ludzi ciągle ich raniąc
a kiedy przeniósł się do wieczności
stanął twarz w twarz z Tym co go kochał
którego serce morzem miłości
To serce biło tylko dla niego
i otoczyło czułym ramieniem
nieodgadniona dobroć prosiła
by poszedł za Nim za przeznaczeniem
Człowiek nie wiedział jak się zachować
przecież przebaczać nigdy nie umiał
więc odszedł w wieczną krainę piekła
bo takiej miłości On nie rozumiał
W tym też to czasie Stwórca powołał
przed swe oblicze człeka grzesznego
który to mimo wad i słabości
umiał się zmusić by kochać bliźniego
Chociaż mu ciężko i trudno było
zmagał się dzielnie ze swymi grzechami
umiał wybaczać i rękę podać
naprawiać błędy dobrymi czynami
Tak jak ten pierwszy stanął ów grzesznik
przed morzem dobroci nieodgadnionej
Tego co serce jest wypełnione
płomieniem miłości dla duszy skruszonej
I pojął człowiek że Pan ratunkiem
nic się nie dzieje wszak bez przyczyny
On da mu szansę odpokutować
by w ogniu czyśćca zmazał swe winy
I poczuł człowiek ból i tęsknotę
za Tym co kocha go ponad życie
On dał mu nadzieję szczęścia wiecznego
i przyprowadzi przed Swoje oblicze

autor

renia

Dodano: 2009-10-01 00:01:06

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie