Opak

Alabastrowy posąg piżamy.
Muzyku, uderz w wysokie tony,
By proboszcz straszył wiernych z ambony,
Że świat nasz dziwny, rzekomo znany

Jest formowany myślą, co pustą
Treść w sobie niesie, idąc na wojnę.
Żołnierzu, odrzuć myśli swe znojne
O dziwce, która gardzi rozpustą.

Świat odwrócony, wszystko na opak.
Poeta myśli w papier przelewa.
Mimo że często ścinamy drzewa
Właśnie na drzewie zawisł ten chłopak.

Miał tam swój koniec żywot mu marny.
Żuk skarabeusz, choć nie miał czoła
To w jego pocie z trudem lecz zdołał
Toczyć kulę gnoju na słońcu skwarnym.

Słońce, wiedząc o tym, piekło bezlitośnie.
Ludzie lubią człeka, który wiele gada.
Czasem, gdy w mocny sen szybko zapadam
Myślę o tej śmierci, nie myśląc o wiośnie.

O słabości, która ginie razem z nami.
I o myślach ludzi, które szybko bledną.
Na rozumu grobie słychać tylko jedno
Wciąż: alabastrowy posąg piżamy...

autor

masak

Napisany: 2005-06-08 Dodano: 2008-02-08 21:58:48

Ten wiersz przeczytano 729 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie