W oparach Pytii * / 18

*Pytia (po grecku Πυθία, patrz Python) była imieniem panującej prorockiej kapłanki w wyroczni Delphi, która ogłosiła swoje proroctwa w zmienionych stanach świadomości. Siedziała w Adyton

Nacisnęłam dzwonek, pani otworzyła,
włosy spięte w koczek, badawczo patrzyła.
- Nic nie mów kochanie, widzę masz zmartwienie.
Popatrzyłam na nią - ma jasnowidzenie???

'Klapłam' na fotelik, dość wygodnie było,
blask bił od kominka, świeczka lekko tliła.
Głęboko, spokojnie w oczy mi wejrzała,
wzięła karty w ręce, zgrabnie tasowała.

- Skup się moja droga na swoim kłopocie,
będziemy zaglądać, co ci życie plecie.
Na stole jak wachlarz karty rozłożyła
- teraz wybierz dziesięć - aż się ciut spociłam.

- Widzę kilku panów o ciebie zabiega,
ty gonisz za jednym, lecz z niego lebiega.
- Jak to?! - jej przerwałam - Toż on jest poeta!
- Ojej kochaniutka! Poczekaj, poczekaj...

- Nie jesteś jedyną gwiazdką w horoskopie,
on pisze do wielu, zwija się w ukropie.
W dodatku żonaty, no i dziecko w drodze.
Zastanów się sama, po co ci niebodze

taki absztyfikant? Biedny, gruby, łysy,
no i na honorze też ma same rysy.
Tu widać, że pisze, być może dziennikarz...
Ci kłamią namiętnie, ten w dodatku dziwkarz.

Głowa mnie od tego zaraz rozbolała,
z tej całej rozpaczy od łez mokra wstałam.
Zapłaciłam wróżce kwotę ustaloną.
- Wrócisz kochaneczko, widziałam cię żoną...

-Jak to? Jego żoną?! Przecież to lowelas.
- Oj tam, ktoś szczególny pokazał się zaraz.
Na glinianych nogach szłam biedna do domu.
- Po co mi to było? I po co ja komu...?

To jest wesoła moja fantazja, niczym nie sugerowana i bez chęci kogokolwiek obrażania.

autor

Elena Bo

Napisany: 2020-06-11 Dodano: 2020-06-11 20:54:53

Ten wiersz przeczytano 2698 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie