Opowiastka
Słuchajcie, waszmościowie! Kto znać chce
dziś snadnie,
jak wiersze pisać lekko, nadzwyczajnie,
ładniej,
niech słucha, com napisał - oto w tejże
dobie
Przychodzi do was mentor w mej skromnej
osobie.
Najpierwej: kto uważnie rozumie bieg
rzeczy,
niech wiersze jako ważne dla się ma na
pieczy,
a swoją wielką twórczość niech dziś w mroku
skryje.
Co małe - równie ważne, wielkiego
dożyjesz.
Po drugie: w swojej dumie któż zapomniał o
tem,
że nienajlepsze wiersze - dyktowane
złotem,
niech pióro w kąt odłoży, dopóki brak
weny.
Gdy przyjdzie, łacniej znikną pisania
problemy.
Po trzecie: kto ma wiarę, niech tę wiarę
słyszę.
Kto jaki pomysł widzi, niech o tem
napisze.
Po czwarte: nie ma wierszy dobrych bez
polotu.
Po piąte: nie licz nigdy w wierszach swoich
wzlotów.
Po szóste: któż wie, czymże są pisania
ciernie,
niech o tem temacie napisze obszerniej,
co da wyzwolenie z myśli negatywnych
słów, uczuć i nastrojów wybitnie
pasywnych.
Po siódme: w wierszu rymy nie są
najważniejsze,
a choćbyś swe intecje miał za jak
najszczersze,
musem przesławnych rymów możesz jeno
burzyć,
a wierszu w swej wolności najlepiej jest
służyć.
Po ósme, co podkreślam: wiersz biały jest
trudniejszy.
A zepsuć może nawet - autor
najwznioślejszy.
Po dziewiąte: trzynaście sylab ma
opowieść,
jedenaście jest wzniosłych, dziesięć -
radość w słowie.
Dziewięć - to są klimaty albo że ponure,
albo wyśpiewywane organowym chórem.
Osiem - znowu zabawa, szybkie tempo
akcji.
Siedem - nie wiem, dla czego, w swojej
koncentracji.
Sześć to fraszki, hulanki, pouczenia,
żarty.
Od pięciu w dół nie pisać - sens w tym jest
zatarty.
A dwanaście - to klasyk, najpiękniesza
ilość.
W nich się uczymy cieszyć życia długą
chwilą.
Po dziesiąte, nareszcie: jeśli ktoś mnie
czyta,
niech pamięta te słowa, póki śmierć nie
schwyta:
sobą bądź w swoich wierszach, pisz, jak
rozum każe,
a niedoszłą krytykę czas w końcu wymaże.
Komentarze (4)
Dodaje głos na ten wiersz.
Podoba mi sie twoj wiersz bo coś nowego wnosi na łamy
beja. Miłosmy bełkot już mnie męczy, Gratuluję pomyslu
i wykonania.
Pouczająca "opowiastka". Brawo. Nic tylko czytać i
korzystać z rad. Pięknie i dosadnie to ująłeś.
Ot i pięknie Autor dał zasady znane ale nie przez
wszystkich poszukiwane ale jedna prawda mi się podoba
żeby pisać swoim no i starannie w sylabach i pięknie
bo gdy nim piszemy nie zawsze znamy trudność innego a
krytyka zawsze była będzie ale gdy dobre utwory nieraz
schować się musi Brawo!