Opowieść

pełen tytuł: "Milczenie jak ołów, opowieść na wagę złota"

Przepraszam,ze w „Opowieści” – wymieniam z nicków szereg poetek i poetow: nie chcę urządząć jakiegoś swoistego konkursu piękności. To był – niefortunny może - wyraz mojego zachwytu nad Portalem. Jest wielu innych osob - roównie wspaniałych lub lepszych, które cieszą się powszechnym – takżę moim – zachwytem. Nie umialem inaczej poradzić sobie z tematem - i - jest, jak jest.

***********

"Niech milczy śmierć.
- Niech śpiewają poeci.”


Jest to opowieść
osadzona w czasie – właściwym
jak ciężar ołowiu.

Gdzieś – między narodzeniem
a budynkiem przedszkola,
tak prawdziwa
- jak zabawa dziecięca.

Osadzona w polskiej kuchni
między ciepłem pieca i prostą kartoflanką
a dużym oknem... – przy stole.

Opowieść – jak dym z papierosa
kłębiący się między milczeniem
a mocnym sztachem.

To było w tamtym czasie:
między gettem – a pierwszą gwiazdką
oficera,
pewnie po pierwszej już gwiazdce...
- betlejemskiej.

To był czas prawdziwy
i – jak sądzę – opowieść prawdziwa
jak spowiedź.

Rzeczywista – jak mój świat
poplątany przed świtem.

To była prawda –
prawdziwa jak życie
narodzone z fantazji
małpy
bawiącej się pistoletem
i ciężka
jak rozum małpy,
która już wtedy (w 47-mym)
stawała się naszym protoplastą.

(- długi wstęp)

Więc... – była droga... – czerwona...
- jak Armia we Krwi... (- "a Ludzi – brak")

Droga – z aniołami i śmiercią...
która przyszła wraz z "wyzwoleniem".

- Wydarzyło się... (– miedzy walającymi się odpadkami...
– z resztkami pamięci... - o istnieniu - Św. Graala
- a nieistnieniem).

Usłyszałem – zupełne wprost.

- Nie - "między wierszami diabła" – dla wiecznej niepamięci lecz dla właściwego - własnego zapamiętania... (zapomnienia się)
i przypomnienia sobie i ludziom włąsciwym - gdy przyjdzie czas –
właściwy... – jak przypływ tlenu.

- Dla wyzwolenia.

Powiem Wam... – Mimo heroldów diabła...
(musiał wierzyć...) - nie zwątpił – w przekaz
- o życiu wietrznym i wiecznym
i świadomie to mówił – przed zapowiadanym... - potrzaskiem... (przed całkowitym dziecka umałpieniem) i poźniejszym moim powstaniem z małpy.


Musiał wierzyć!.. (- że kiedyś... nie będzie już nikt - poniżony.)

- a ja - mówię to Wam...
- osadzony(m) w czasie - między
technologią miejskiej rzeźni – a technologią fabryki mięsa:

mimo szarych komórek
- wydarzyło się...

między żarciem – a seksem
(i gwałceniem... - dla zapomnienia.)

- Kości... - i walka... - o śwatło i ciepło...
- jak walka pierwonych - o ogień.
(domowego ogniska)

[ i tylko "on" - ten jeden - stalinowski pogrobowiec
- usiłujący poeta
- przez niektórych - uważany
za namiestnika lub narzędzie diabła
- z wysokości
swojego "krzyża"
- "zawieszony na pięcioramiennej gwieździe"
skarży się, urąga i "drwi" - wciskając "ciemnotę ciemną" i ciemność,
- "PO(d)PISując" się
- przypomina - upominając się o wnętrzności
- upomina się... - o "pomroczność"
- rozwijając
(jak chorągwie waleczne)
- wszystkie nasze "liszaje polskie"...

(- i - nagle - pojawiają się (- w jego oczach)
- zapomniane... (- ale celowo nazwane) "międzynarodowe parchy świata"
- jakoby - (w)skazując nas - wiecznych – na śmierć zrodzoną... (- jak urojenie)...
- przez Niego!!!)]

I - znowu – ja – i mój głos... - wzywający mnie...
"- do meritum!" (- do... - Hymnu!)

[- To nie Moskwa. - Tu nie igrzyska:
gestów (Kozakiewicza) - nie będzie.]


Opowieśc dla mnie - powraca:
(odbitym - osobistym echem) – mówię... - z odradzającego się Stołecznego
Miasta:

- "tu mówi Rozgłośnia Polska Radia "Wolna Europa""

w dymie papierosa - przewijają się prokuratorzy, śledczy, lekarze... - sędziowie i
pluton egzekucyjny wojska – z jednym tylko ślepym nabojem wśród wielu – dla ostatniej nadziei i własnego "domniemania niewinności" – i – szubienice – i – zwłoki chowane w ścianach więzienia, na podwórzu – w wapiennych dołach
- i – procedury...

W życiu Warszawy - Stolicy
(- pełnym "wstępniaków" i Trybunów Ludu)
w celach i cegłach Koszykowej...
- w budynkach Informacji
– długo – czekały...
(– czekają)
na pogrzebanie - ludzkie trupy.

- wciąż - Kości... (- mówią...)

Opowiedziano mi to...
w ramach dialogu...
(dialogu - pomiędzy toporem a krwią)
.
- dla zapomnienia? (- a przecież nie miałem
trzech lat...) :

Na zawsze.
........

To tyle
o odnalezionych - we śnie.

Dla wybudzenia.

Naprawdę – lepiej pamiętać
o zachowanym chlebie, w który mi trudno było uwierzyć,
choć kielich... - ludzkiej pychy mojej
usiłuję podmienić,
aby napić się
z Kielicha Zbawienia.

ZAPOMNIJMY.

Dlatego - Ziu_ko, Janko, Mms - Gosiu, - Ty zwłaszcza - Grażyno... - mówcie...
mimo heroldów diabła

- o życiu wiecznym.

- Mimo... - pułapki... (- fałszywej) - z ciężarami naszego krzyża,
z której - jedno... - poznawalne jest wyjście:
- blaskiem dnia - i w słonecznych światłach "trójkąta"
z okiem - opatrzności.

Dlatego – śpiewaj Hano - o Bożym Narodzeniu.
Opowiedz mi A. – o radosnej Wiktorii.
Spotkajmy się Kasiu - aby dopełnić wreszcie przeznaczenia...
pieczętując
- zaniechane ucieczki od nierozumnych ślubów - przed wszechobecnym Ołtarzem.

Karmo – przemawiaj zmysłami – i wróć.
(– i przywróć mnie!
(moim pragnieniom)
- swoim pragnieniem EWY...)

a ty – Ewaes – opowiedz mi – jeszcze raz, że było... - i jest. (- wietrznie i wiecznie)
Przypomnij - ten ogród... - i... - ten - pierwszy raz – i pocałunki...
w Bieszczadach - pod namiotami Pana Boga.

skrzyj - Magdo! - jak jaskry w wierszach,
- niebieskimi Jagodami - nasycajcie się
wszystkie ptaki... - łapcie! - wszystkie rzucone pocałunki, "tańczące wiatry" i "szare mgły" - "wilki" - my... - ptaki męskie i wolne jak Jastrzębie. - Poeci.
- Ptaki liryczne...( Jastrzu, Bordo – Sławku... - i wielu... - i - Wszyscy inni...)

- niech śpiewają jasnymi melodiami tęczy -
w najjaśniejszych światłach Portalu...

Tańczmy... - liście zerwane na wietrze
dawające swe życie
nawet (i już) - po śmierci

Niech - TO! - trwa.

......

Niech nie milczą... - bystrzy... (- sprawni, uczeni - i światli...)
- i uczeni w piśmie.

Niech powiewają - mądre, piękne flagi
nad Szczecinem.

- I... - odpocznijmy wreszcie...
- my... (- wszyscy) - którzy - usiłujemy być
- sprawiedliwi...

- Do zobaczenia!..

- w wakacyjnych, polskich - Międzyzdrojach.

.....

(dlatego... - wyszepczemy
- nasze wszystkie noce pod gwiazdami....

- aby powtarzać je - nieustannie
i do końca świata – ustami Pana Boga)


......

- Niech milczą groby.

- NIECH ŚPIEWAJĄ POECI.


17.06.2017 r. Poprawione 08.08.2017 r. 10. 11. 18 r. i 5. 05. 2020 r.


Przepraszam wszystkich wspanialych i wspaniałe - "pominięte" - i "pominietych". Niesposob wymienić wszystkich, a niektorych z nas - dostrzegłem później...



Z komentarzy do póżniejszej publikacji z dnia 05. 05, 2020 r. - kom do jastrza:

Pozdrawiam ciepło i serdecznie :)

Wiktor BulskiWiktor Bulski2020-05-06
Michale! - co do wyzwalania (od stalinizmu)... -
stalinizm - nie skonczyl się w Polsce wraz ze smiecią
jego tworcy - wynaturzonego Gruzina. Stalinowcem - z
koneczności może -byl Bierut - na tyle przekananym i
zdeterminowanym - że Rosjanie musieli go zlikwidowąc.
Choc może zlikwidowali go tylko dla uwiaryggodnienia
pewnego pozoru, ktory zamierzali - i skutecznie
zrealizowali. Wraz z pochówkiem naszego przywodcy-
towarzysza i przyjaciela polskiego spóleczeństwa -
bieruta - nie pzyszły żadne - nawet najmniejsze
zmaiany ustrojowe, owszem - Bierut - chyba był
prezydentem - ale nie o nazewnictwo nomenklaturowe się
rozchodzi. Rosjanie (w rzeczywistości radzeccy
funkcjonariusze uznali, ze struktury (stalinowskie -
na tyle opanowały i zniewoliły społeczeństwo (przez
uformowanie nowej - po częsci tzw. inteligencji, przez
przetrawienie umyslow ludzi nizej wyksztalconych - z
wpojeniem im przekonania, ze - jako robotnicy i lud
pracujący - stali się siłą prowadząca spoleczeństwo do
rozwiązywania problemow - ze mogli odpuścić sobie
niepopularne skazywanie ludzi inaczej myślących (w
istocie - po prostu myślących ) na smierć. Uznano, ze
zamiast głośnych procesow - ludzi potencjalnie
niebezpiecznych - można likwidować w inny - pozasądowy
sposob ( z "pożytkiem " dla komunistycznej gospodarki
i nauki),a innych po prostu - społecznie skutecznie
marginalizować - nie pozbawiając się ich siły roboczej
- jako wykonawcow (de facto -wykonawcow
komunistycznego dzieła). Nawet zrehabilitowani i
uwolnieni więżniowie - uznali komunisci, ze beda
musieli - dla osobistego utrzymania - przysługiwac się
budowie systemu totalitarnego. Nie zmieniło się nic -
poza sposobem pozbywania się (likwidowania fizycznego
lub marginalizowania - unicestwiania o znaczeniu
spolecznym) jednostek potencjalnie niebezpiecznych.
Przez wszystkie lata - realizowane byly tzw, trwale
zaginięcia - z ktorych tylko znikoma część - to mogly
być osoby zamordowane przez pospolitych -
czasmi trochę przypadkowych - niepolitycznych
przestępcow, ktorych zresztą struktory i swoisty
srodowiskowy etos - uncestwiono lub znieksztalcono -
starano się wciągnąc ich drogą podstępu, eliminacj
fizycznej i przymusu - do służby zbrodniczemu
systemowi i korzystajania z posiadanych przez nich
umiejętności. Likwidację 'elementu zagożeniowego" -
przwaznie jednak realizowaly same struktury instytucji
państwowych - metodami formalnie -
pozainstytucjonalnymi lub- jako "prywatę"
funkcjonariuszy, na ktorą bylo przyzwolenie. Nie był
to stalinizm w formiee klasycznej, ale system -
instytucjonalnie - zbrodniczy. Degrengolada umyslowa i
moralna - miala być - i byla długo realizowana nie
mniej intensywnie. - Kościol - ostoja wartości
moralnych ludzi nie związanych z tadycją inteligencji
polskiej - stopniowo - tracil niezachwiana pozycję ,a
w struktury jego instytucjonalne - starano sie
instalować ludzi - czy to jednoznacznie dla dzałań
dywersyjnych względem kościola -lub nieobojętnych na
odziaływanie myslenia mogacego podwazac slabnący
"monolit " chrześcijańskiego myslenia. - Ustrojowo do
1989 r nie zmieniło się nic: poziom zycia - poprawial
się tylko na tyle, zeby nie uczynić ludzi pracy
-ludźmi wolnymi - bo samodzelnymi ekonomicnie i
zaspokajający potrzeby rodziny w wystrczający do
rozwoju sposob. Zmiana ustrojowa po roku1989 -
przynisła mozliwośc wyboru przedstawicieli do
parlamentu, ale - system sądowy - był personalną
ikontynuacją systemu poprzedniego - pokoleniowo i
rodowo - kontynuacja w duzej mierze rozdań stricte
stalinwskich. Nie przekreślam pozytywnych usiłowań ze
strony uczestniow systemu wymiaru sprawiegdliwości
chęci prewazającej częsci do orzekaniazgodnego z
prwaem isumieniem sedziego, ale - roazdanie kiszczaka-
zapewnilo mozliwości dla uczynienai z dawnych
procederow przestępczych - jako dzialań
podtrzymujących ustoj - uczynienie ich sposobem
dzialania podporżadkowanych już srodowisk kolidujących
z prawem - jako metody - czyto prawadzenia biznesu,
czy to rozwiązywania osobistych problmow ludzi, ktorzy
podporządkowali sobie w duzej mierze - swiat -
nazywany przestępczym. Podporządkowanie tego swiata
opieralo się na nieświadomości wielu jego uczestnikow
i wiklania w czyny, o ktorych calkowitą wiedzę mieli
niektorzy - zdeprawowani funkcjonariusze dawnych sluzb
państwowych. Zaryzykowac można stwierdzenie ,ze wymiar
sprawiedliwości zostal w taki sposob opanowany
strukturalnie, ze mógł być dla wielu jego uczestnikow
-dzialalnością biznsowa, a orzekanie- bylo narzędziem
prowadzonego biznesu. Tak więc wyrosly struktory
powiazane ze strukturami i osobami - wyrosłymi na
zbrodni stalinowskiej i jej strukturach (zwl,po częsci
- SB, po częsci - i w inny sposob niektore osobu z
tzw, informacji) -i funkcjnowały lub częci funkcjonują
w swiecie
poza instytucjami państwowymi - a być moze -
posługują się nawet ludzmi funkcjonującymi w ramach
struktur stricte - państwowych. Dziasiaj -ma to
charakter dzialalności biznesowej,lub śą czynniściami
(przestepstwami lub niekaralnyi dzialaniami
szkodliwymi społecznie) slużacymi dla bezpieczeństwa
ich biznesu( choć możee czasem chodzić o czyny - z
istoty swej - najbarziej nagannne. - Infiltracja
intytucji demokratycznego państwa i pozyskiwanie ludzi
z tych demokrartcznych struktur z wykoerzystaniem ich
naiwnosci lub zwyklej chciwości jest realizowana dla
trwalościi bezpeczeństwa struktury wykazujacej cechy
wysokozorgnizowanej mafii - dzialającej w
warunkachwewnętrznego zastraszenia.
Jezeli mowiłem o wyzwalaniu ze stalinizmu - chodzilo
mi o rozwiewanie zludzeń, ze tzw, realny socjalizm byl
próbą budowania ustroju sprawiedliwości społecznej. -
- Ludzie z państwych stuktur - ale i z poza nich -
popadli czasami w zależnośc od wyrafinowanych osob -
dawnych funkcjonariuszy, ktorzy usiłują korzystac ze
swojej wiedzy o uczestnikach zycia intytucjonalnego i
pozinstytucjinalnego - dla pryawtnych przestępczych
interesow związanych z pieniędzmi i osobistym
bezpieczeństwem.- Równiez - dla tych celow - pozyskują
nowe osoby - istarając się istalowac jw w stukturach
wladzy. Oczywistjest, zegro wszystkich pracownikowi
funkcjonariuszy państwowych i uczstnikow wladz
samorżadowych - to uczciwi ludzie - niktorzy jednak 9
z uwagina wejscie w niewlaściwe powiązania iwiedze
posiadana o nich prze osoby nieuczciwei niepowolanie
- mimo, ze chcielibuy postępwac w zgodzie ze swoim
suminiem - nie bardzo mają do tego możliwości. -
przez niweidze ,nieostoznośc,przypadek,naiwnośc, chęc
zysku, chęcpomocy -lub zinnych przyczyn stali sięe
ludxmi,ktorych mozna skompromitowac ,a czasami
-postwić zarzuty natury prawnej.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2013-11-09 Dodano: 2018-11-11 00:05:40

Ten wiersz przeczytano 1011 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie