Opowieść II o rzeczach prawdziwych

Skrada się powoli
otula mnie ciszą
spacerem przemierza
od stóp do snów

Niż usta oczy woli
gdy uszy nie słyszą
jaka moc uderza
z jego pięknych słów

Powietrze podpala
harmonii nie burząc
uśmiecha się zimno
choć nie ma ust

Gwiazdy oddala
zbytnio przy tym kurząc
i jak pospolite widmo
przenika do płuc

Łaknąc zwąpienia
wciąż karmi myślami
wnet dobranoc szepnie
cofa się o krok

Uchyla marzenia
nie skrzypiąc drzwiami
raz jeszcze zerknie i odjedzie
mój Mrok

autor

charlatan

Dodano: 2006-02-09 17:32:48

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie