Opowiesc wigilijna..

Moim Rodzicom.

Ta opowiesc jest prawdziwa,
jak zapach dziecinstwa dawnego,
jak szczescie, ktore udalo sie dotknac,
jak start do zycia nowego.

W naszej oazie bogato nie bylo
lecz wtedy tego nie czulam,
szczesliwa bylam, gdy stala
choinka, a tato mnie przytulal.

Orzechy wraz z bratem w slicznych
sreberkach ze swietym holdem wieszalam,
dlugie lancuszki, czerwone serduszka
wiele dni przedtem sklejalam.

Mama koledy zawsze spiewala,
drzewo trzaskalo w piecu
i tak sie zawsze szczerze cieszylam,
gdy wreszcie zawital Jezus.

Prezenty byly przesliczne jak
zawsze. Raz nawet lyzwy dostalam,
a tato montowal jakies tam blaszki
przedtem ich nigdy nie mialam.

Narty tez kiedys Dzieciatko
przynioslo.I bardzo dumna bylam,
bo tylko jedna z calego podworka
tak swietnie na nich jezdzilam.

Pamietam tak dobrze zapachy
dawne...I oczy rodzicow szczesliwe.
Dzis juz niestety nie ma ich ze mna,
a ja wspomnieniem wciaz zyje.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-12-23 00:12:57

Ten wiersz przeczytano 1391 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie