Opowieść zimowa

Kiedyś zima była tajemnicą
ulepiony bałwan stawał się naszym przyjacielem
w śniegu mieszkały elfy
które wieczorami przyfruwały do domów
by swe zmarznięte skrzydła
ogrzać w cieple domowego ogniska

Przy piecach siedziały babcie
dziergały szaliki i nasze charaktery
Przestrzegały przed złą Królową Śniegu
i obojętnością ludzkich serc
Zima wydawała się wiecznością
której wtedy jeszcze nie rozumieliśmy

Gorący kubek kakao
był jak lawa z Tajemniczej Wyspy Juliusza Verne'a
Za oknem tańczyły bezlistne ramiona drzew
które jak nic innego pobudzały naszą wyobraźnię
(wtedy chowaliśmy się pod pierzyną)
Raz były to koszmarne potwory z Krainy Oz
innym razem sympatyczny smok
przyjaciel
z którym chciało się pofrunąć
do świata Niekończącej się Opowieści

Wieczorami ludzie spotykali się
Nikomu się nie śpieszyło
Wszystko miało swój porządek
Uwięziony w starym zegarze czas
zdawał się nie istnieć...

autor

Stromboli

Napisany: 2019-11-08 Dodano: 2019-11-08 12:28:30

Ten wiersz przeczytano 1422 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie