opowieści zza stołu

Stół: to przy nim odrabia się lekcje
To przy nim ciepłe kakao się chłepce

Stół: to przy nim posiłki się jada
To zza niego Bogu miłością się odpowiada

Stół: to przy nim z rodziną się siedzi
Czasami się śmieję czasami się labiedzi

Stół: to przy nim ojciec dzieci życia uczy
nad nim opłatek się łamie, zdrowia się życzy

Stół : to na nim z narzeczoną się kocha
Tu wyznaje się miłość, a potem się szlocha

Jak ktoś jest wesoły to na nim tańczy i skacze
Dorasta się przy nim, śmieje, kłóci, płacze

I nagle się obudziłem, i zobaczyłem go w mroku
I byłem tylko ja, on i mój ohydny pokój
Ciężko mi się do niego w ciemności szło
Stała na nim wódka, piwo, no i szkło

Opowiastka ta to był tylko piękny sen
Piękny sen brzydkiego alkoholika
Majak co szybko w samotności znika
I pozostawia po sobie butelki lichy cień

A na zewnątrz była zima bardzo mroźna
Taka zima co to zamarznąć nawet można
Napalić w piecu chciałem, więc go porąbałem
Chociaż raz fizycznie się od niego zagrzałem

autor

luka22

Napisany: 2008-12-29 Dodano: 2008-12-29 21:38:24

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie