ORBITA CZASU
Zabieganym kobietom pracującym.
Wplątana w orbitę czasu
pędzącego z prędkością światła
podążasz z prądem, zagoniona,
zmęczona, nie dostrzegasz
uroków świata, twój cel to praca.
Dzień wypełniony po brzegi
jak czara pełna wody;
spotkania, zebrania, wykłady
układanie planów, rocznice, obchody.
A życie ? gdzie ono ?
Takie zwyczajne, rodzinne, spokojne
czasu nie masz na nie.
Zwolnij w tym biegu, odpocznij
weź czas w swoje dłonie.
Zdumienie, nie dajesz rady
czas uciekł przez palce,
rządzi Twoim życiem,
a jednak go nie masz.
Jest niematerialny.
Kielce 2011-03-08
Komentarze (3)
Nie dajmy się zagonić, bo życie jest stosunkowo
krótkie, a już szczególnie nie łaskawe dla kobiet.
Słuszne racje w tym wierszu:)Pozdrawiam
Żyjemy aby pracować,
pracujemy aby żyć.
Często nie mając z życia nic.
Pozdrawiam.
Hmmm... "A życie ? gdzie ono ?
Takie zwyczajne, rodzinne, spokojne" - dobre pytanie.
Cieplutko pozdrawiam