Orion

(Z cyklu: Gwiazdozbiory)

Na zewnątrz – zatopiona w mroku ziemia –
przesiąka chłodem i jesienną ciszą.
Tutaj nie ma wyboru miejsca, ani nawet możliwości najmniejszego poruszenia.
Ogarnia mnie bezwład,
lęk
i apatia.

Leżę pod ostrą lampą na metalowym stole,
a chirurg błyska obok skalpelem, przygotowując w chemicznym zapachu
umysł
i rękę do operacyjnego cięcia.
Powoli zasypiam pod chloroformem,
wpatrując się nieustannie
w powiększające się coraz bardziej szpitalne okno…

*

Nawet nie wiem, kiedy stałem się ptakiem z iskrami w oczach,
co się waży w wyobraźni podczas bezgłośnej próby
wniebowzięcia.
Białym obłokiem nad płaszczyznami łąk.
Porwanym przez wiatr liściem topoli.
Archaniołem – stworzonym w laboratorium człowieka.
Satelitą,
który lśni odbitym blaskiem.
Skrzydlatym posłańcem – wystrzelonym w kierunku ogromnej tarczy i złotego sztyletu
u pasa…
…na zawsze…i bez powrotu…

(Włodzimierz Zastawniak)

***

https://stellardrone.bandcamp.com/track/asc ent

autor

Arsis

Napisany: 2015-09-03 Dodano: 2015-09-04 00:15:26

Ten wiersz przeczytano 722 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie