Orzeszki

Moje ulubione
raz znalazła ma ręka w kieszeni zostawione

Zdumienie było wielkie i bardzo radosne
rozkwitło w moim sercu tak szybko
jak kwiaty polne na wiosnę

I głód pojawił się zaraz, w całej swej okazałości
i jak pies ogromny zaszczekał, domagał się kości

Ale, zaraz zaraz,
płaszczyk taki samiutki, a jednak niewłasny
i rzeczywiście, bo był trochę przyciasny

Niestety, paczuszkę trzeba oddać
bo wziąć nie przystoi

Na to głód strażnik wściekły już przy mnie stoi
atakuje i przytacza argumenty:
że paczuszka malutka,
że właściciel znajomy i pewnie wybaczy,
że świństwo zrobić czasami to nawet wypada.

Na koniec ryknął i to przeważyło,
bo paczuszki orzeszków już po chwili nie było

Historii owej jest i puenta jak ja dość mała,
że moralność ma z głodem sromotnie przegrała

autor

Kropla Oceanu

Napisany: 2010-09-07 Dodano: 2013-09-07 09:39:41

Ten wiersz przeczytano 949 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie