Osamotnienie
Miliony głów jak kłosy
Złote szumią naokoło,
Tylu ludzi, wspólne losy:
Każdemu z osobna
Zdaje się być wesoło.
Jak te wielkie pola zbóż
Tworzą jedną całość,
Jednak każda głowa pośród
Wszystkich ludzkich głów
Mocno jest osamotniona.
08.01.2009
autor
histeryk
Dodano: 2009-01-08 14:14:38
Ten wiersz przeczytano 814 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Piękny naprawdę...
Czemu to tak właśnie jest, że ludzie są samotni na tym
świecie...Wśród tłumu innych.
Naprawdę masz talent, przez wiersz przemawia dusza!
Czyli samo życie ...często tak jest że samotni
przeważnie znajdują się gdzie jest duża ilość
ludzi...Pozdrawiam
...ciekawy wiersz, no cóż żyjemy razem a jednak osobno
i często samotność mamy w sobie!
ludzkości pole usłane głowami takie niedole są
miedzy nami plus
Oczywiście, bo nawet w tłumie ludzi człowiek może czuć
się zagubiony, samotny i bezradny. Refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam ciepło!
Mądra myśl w dążeniu brak wspólności Ludzie żyją
oddzielnie z różnych powodów Dobry
pieknie napisane o samotnosci wsrod gromadnej ludnosci
- pozdrawiam
Tak to prawda.Wsród wielu ludzi -pozostał
sam.Pozdrawiam
....czasem te kłosy nie są takie same,razem tańczą do
szumu wiatru i wyciągają głowy do słońca...
Może nie każda, ale... samotność to chyba domena
naszych czasów. Ludzie zapatrzeni w siebie, nie widzą
innych. Trafnie to ujmujesz.
Samotny wśród tłumu, często tak jest ,ale byc nie
musi,może trzeba wyciągnąc dłoń do kogoś i o dwoje
samotnych mniej.Pozdrawiam