Osamotniona
Stary wiersz, ale dał mi troszke do myślenia.
Zostawiona samej sobie,
Osamotniona. Ja!
Wyrwana ze świata szczęścia.
Gdzie jesteście przyjaciele?
Zawsze z Tobą.
Kiedyś tak,
Teraz to co innego.
Nowi znajomi - nowi przyjaciele?
A co z tymi którzy mówili,
Że na zawsze, że aż po grób razem?
Sami odeszlo, zapomnieli.
Czy to naprawde byli przyjaciele?
autor
Zmyślona
Dodano: 2007-06-17 15:58:49
Ten wiersz przeczytano 481 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz przypomina mi moją przeszłość... miałam tylu
przyjaciół "na zawsze i na wieki"... a teraz ich już
nie ma...oni odeszli wraz z przysięganą i wieczną
przyjaźnią;( ładny i smutny wiersz;(