Osioł
Miał osioł dziwne marzenia,
By chcieli go znów doceniać.
Podnosząc czynów zasługi,
Jak świat szeroki i długi.
Lecz mylił się w oślej dumie,
Że ktoś marzenia zrozumie.
Iż osioł może mieć dumę,
Z malutkim przecież rozumem.
Śmiech głośny zagrzmiał też w lesie,
Do dzisiaj echo aż niesie.
Takie to miały swe zdanie,
Zwierzęta o oślim planie.
Bo osioł jest przecież osłem,
Choćby marzenia snuł wzniosłe.
I pozostanie tym biednym,
Jako gatunek pośledni.
Jako istota zbyt prosta,
By móc kłopotom chcieć sprostać.
A nawet walczyć o prawa,
By poznać, czym pachnie sława.
Takie miał osioł marzenia,
Niczego nie chciał też zmieniać.
Zawziął się w oślim pojęciu,
Trudno to zabrać zwierzęciu.
Zostawmy osła w spokoju,
Przy jego marzeniach zdroju.
Niechaj swe życia ma wzniosłe,
Nawet, jeżeli jest osłem.
Komentarze (8)
No świetne a niech osioł się cieszy, że wielki:))
eeeeee nijakie
Wyrzucilabym dwa "swe" zastepujac np. zamiast swe
zdanie - mniemanie.
"Zapiekł się swoim zacięciu" powinno byc "w
swoim", ale czy mozna sie zapiec w zacieciu? jakos
ten zwrot mi nie pasuje.
Nie zaczynalabym kazdej linii z duzej litery, tylko po
kropce.
Każdy o czymś marzy, "Nawet, jeżeli jest osłem."
Pozdrawiam +
No świetny teks tak jakby o kimś tutaj z beja :))
Taaaaaaak, co prawda to prawda!!!
Przedostatni wers czytam sobie "niech swoje życie ma
wzniosłe". Pozdrawiam.
Fajny wiersz ze świetną puentą. Dobrze się czyta.
Uciekło "m" w słowie "malutkim". Pozdrawiam.