Ósma gwiazdka

NARRATOR:
Gdy przyjdzie wigilia, dorośli i dzieci
Patrzą w niebo, czy już pierwsza gwiazda świeci.

I GWIAZDA:
Ja świecę i jestem pierwszą dzisiaj gwiazdą:
Czerwoną gwiazdeczką na Pałacu Zjazdów.

NARRATOR:
Nikt w twoje przesłanie nie chce dziś uwierzyć.
Jeszcze nie czas, gwiazdko, siadać do wieczerzy.

II GWIAZDA:
Chcesz zobaczyć gwiazdę - w każdej chwili możesz,
Ale nie za oknem, lecz w telewizorze.

NARRATOR:
Żyjesz w światłach fleszy, w plastikowym niebie,
Lecz nie wypatrują dzisiaj ludzie ciebie.

GWIAZDKI III, IV, V, VI i VII (chórem):
Czas siadać, bo święta to jest nasza era:
Pięć magicznych gwiazdek od Courvoisiera.

NARRATOR:
Nie przeczę. Z radością, gwiazdki, was witamy,
Ale dziś na inną gwiazdę wciąż czekamy.

VIII GWIAZDA:
To na mnie czekacie. Ja już świecę z góry.
Byście mnie widzieli, wiatr rozgonił chmury.
Równym, jasnym światłem błyszczę na zachodzie,
Niosę wieść, że właśnie Jezus się narodził,
Niosę ludziom miłość, garść mistycznych przeżyć...

NARRATOR:
Świeci gwiazda. Czas już siadać do wieczerzy.
Chociaż ósma jesteś gwiazdeczko kochana,
W noc wigilii zawsze będziesz pierwsza dla nas.

autor

jastrz

Napisany: 2018-12-20 Dodano: 2018-12-21 00:32:58

Ten wiersz przeczytano 1252 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie