Ostatni oddech

Powoli umiera,
minuta za minutą gaśnie,
na twarzy cierpienie,
łza spływa po zmęczonych
policzkach.
Dłonie zaciśnięte,
walczy.
Walczą wszyscy z świadomością
że za chwilę już
nie usłyszą głosu jego,
nie ujrzą roześmianych oczu.
Pozostanie tylko pustka i żal
tyle jeszcze życia było przed nim.

Odszedł zgasła świeca
świat rozpłakał się deszczem,
ptaki śpiewać przestały.
Skończyło się cierpienie
odetchnoł z ulgą.

autor

*maciek*

Napisany: 2005-09-14 Dodano: 2005-09-14 20:50:10

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie