Ostatni promień
Zachodzi słonce za życia horyzont
Ostatni promień jak blady świt
Samotnej wędrówki stał się dewizą-
Za zachód słońca jest mu wstyd
Zniknęły kształty ziemskich postaci
Czas się oddalił znacznie od globu
Cena jaką mi przyjdzie zapłacić
Będzie uczuciem wiecznego głodu
Ostatni promień z lotu ptaka
Osiądzie na bagiennych łąkach
Nie mnie wówczas przyjdzie zapłakać
Nad losem kwiatów w pąkach
Komentarze (14)
"Ostatni promień z lotu ptaka
Osiądzie na bagiennych łąkach"
rozpali źdźbło suchej trawy i płonąć będzie bez
końca!!!
Serdecznie pozdrawiam :)
Smutny wiersz... chociaż o promieniu...
Pięknie i wzruszająco, zatrzymał, pełna refleksja,
pozdrawiam:)
pomimo smutku pełen nadziei i to jest
pocieszające...pośród samotnych chwil rozmowa
z...pozdrawiam...
piękny wiersz, z nutą smutku
Piękny i smutny, dla mnie to wiersz o nadziei .
Pozdrowienia.
Bardzo ładny dobrze zrymowany wierszyk opisujący ten
ostatni promyk zachodzącego słonka w połączeniu z
przyrodą...powodzenia
piękny wiersz ,wymowny .Za czas oddalony płacimy
wszyscy, pozdrawiam
...ciepło wieczoru z lotu ptaka
Osiądzie na bagiennych łąkach...
wiersz bardzo ładny, tylko te powtórzenia "ostatni
promień", ten drugi możnaby zamienić na "ciepło
wieczoru"
ale to Twój wiersz, Twoja myśl, pozdrawiam :))
smutna konstatacja oddalenie od jasności Wiersz bardzo
ładny o zawirowaniach w uczuciu Pozdrawiam ciepło:)
Teraz czyta się o wiele lepiej a i przekaz na czasie
Powiało smutkiem przez te twoje nutki.
villain78, zechciałam i poprawiłam, dzięki za sugestię
Smutny..jednak dlaczego śmierć? W drugim wersie rytm
kuleje.."..czas się oddalił znacznie od globu.." nie
byłoby lepiej? Mala sugestia..jak i "ziemskiej" na
ziemskich..Jeśli zechcesz.. M.