Ostatni raz
Ze starej szufladki...
Ech wiosno, wiosno młoda, szalona,
zszarzałe łąki ozdabiaj kwieciem.
Rozzieleń wierzbom wiotkie ramiona.
Pozwól marzeniom pod niebo wzlecieć.
Wykiełkuj słońcem na tych ulicach,
gdzie jasne domy smutek przesłania.
Pukaj do okien, grzechów nie zliczaj.
Rozsiej nadzieję w szorstkich posłaniach.
Zbudź nocą wszystkie myśli kudłate,
dawno uśpione na ciemnej chmurze.
Przepasaj niebo milionem świateł
i daj mi wreszcie z miłości umrzeć.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2014-05-12 10:49:22
Ten wiersz przeczytano 3822 razy
Oddanych głosów: 90
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (98)
Nieocenione... ;))))
Ech, ta Twoja szufladka...(skarby chowa)
Milego, Zosiak;)
:)))) Ech, bomi...
Piękny wiersz z radością życia w strofach , przetykaną
wiosennym motywem.Pozdrawiam.
Basiu, a Ty punkciki chowasz w szufladzie? :))
Piękne wiersze chowasz w szufladce Zosiu!
Pozdrawiam serdecznie! miłego dnia:)
o nie! bo ja z Tobą umrę,
a jeszcze mam parę spraw do załatwienia :))
pamiętam ten wiersz, taki Twój, szczególnie puentę
właśnie... pozdrawiam:)
Bardzo ładnie, z puentą, która zawiera marzenie
każdego prawdziwego poety. Miłego dnia.