Ostatni rozrachunek...

I co jesteś dumny z siebie?!
Jesteś dumny z tego jak żyłeś?!
Sprawia ci przyjemność jak mnie upokorzyłeś?

Nie mój Boże kochany
Nie chciałem nigdy zadać ci rany
Sam siebie nienawidziłem
Za to jak swe życie prowadziłem
Na dowód tego na ciele mym rany
Próba samobójcza – cel przegrany

Nie znosiłem swej egzystencji codziennie…

Nie potrafiłem alkoholu odmówić
Nie potrafiłem wszystkich szanować i lubić
Nie potrafiłem kobiet nie kusić
Czasem lubiłem kogoś przydusić

Złym człowiekiem na ogół byłem
Swą głębie w alkohol zanurzyłem
I patrzyłem jak życie ucieka
Po co naprawiać? przecież poczeka

I tak mijały lata niedoli
Ja piłem więcej w swojej swawoli
I więcej kobiet zacząłem zwodzić
I więcej ludziom wokół mnie szkodzić

Lenistwo pijaństwo – to był mój system
I się zgubiłem nie wiem, kim jestem
Pamiętam niegdyś umysł mój młody
Ja nie potrafiłem uczynić szkody!

Lecz jak mi pomógł mój świat kochany?
Co dzień zsyłając na mnie rany
Wcześniej kochałem, pragnąłem, wierzyłem
W końcu upadłem i się obudziłem

Serce oddałem, miłość wręczyłem
Ona napluła, lecz ja wierzyłem!!
Pieniądze, serdeczność rozdawałem
Oni napluli, ja dalej stałem!

Lecz przyszedł moment mego złamania
Wszyscy w nosie moje błagania
Przyszedł moment upadku mego
Zostałem sam Ci nic do tego

Więc skończmy proszę to tłumaczenie
Twego zdania nie odmienię

Złym byłem i to jest fakt
Lecz takim uczynił mnie Nasz Świat
(zapłakał…)

autor

Paweł_Marek_Mateusz

Napisany: 2008-02-13 Dodano: 2008-02-13 14:33:45

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie