Ostatni sonet

Postanowiłem napisać sonet. Utrzymałem się o dziwo w ramach które nakazują ile wiersz ma mieć zwrotek, po ile wersów i jak mają wyglądać rymy. Czy się udało? Oceńcie sami.

Siedzę w pokoju przy blasku świec.
Z oczu łzy, z nadgarstków zaś płynie krew.
Wiem, że to koniec, że nie usłyszę więcej wrzasku mew.
Wybiorą nowego samotnika, już zwołali po to wiec.

Więc zagryzam mocno usta..
Zaczyna boleć – w głowie się kręci.
Podcięcie żył, bardziej romantyczne niż wypicie rtęci?
Sercem jeszcze czuję, ale głowa całkiem pusta.

Raz ostatni w pierś się biję.
W głos się śmieję z swoich błędów.
Chcę już zasnąć, czemu żyję?

Tak, już Pani na mnie czeka.
Nić żywota tnie.
Żegnam, więc, śmiał się będę, z was, z daleka.

Jakub Lewandowski Płock 13.12.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-12-13 Dodano: 2006-12-14 14:36:42

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie