Ostatni sprawiedliwy

Niechaj ostatni sprawiedliwy zgasi światło za sobą,
i niech nastanie ciemność, a świat upojony żałobą
trwa w wiecznej ciemności,
ułudnym uśmiechu, złudnej radości.

Ale niechaj świeci słońce, ale już nie takie,
wyzbyte żaru i byle jakie,
i niechaj księżyc w nowiu zachodzi,
niczym żebrak co z ręką pustą przechodzi
koło kościoła wyzbytego z wiary,
lub bogacza co nie zna swej miary,
i już nie znajdzie tam sprawiedliwego,
bo jako ostatni odszedł do ojca znanego.

autor

czarny63

Dodano: 2007-05-15 14:45:14

Ten wiersz przeczytano 369 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie