„Ostatni taniec liścia dębu…"
Zatańczył liść dębu na wietrze,
Przepięknie wokół własnej osi,
Teraz opada na ziemię,
Miękko całym ciężarem swoim.
Dotknął w końcu podłoża,
Ogonkiem źdźbło trawy uścisnął,
Przeprosił, że wpadł bez zapowiedzi
Tak nagle, i że trochę jednak tu
posiedzi.
Niestety bez życia liść usechł,
Stał się szary, nudny i ponury,
Znudził się szybko trawie,
Zrzuciła go w głąb swojej natury.
"Poświęcaj tyle czasu na ulepszanie siebie, byś nie miał go na krytykę innych." Christian D. Larson
Komentarze (16)
Wiersz skłania do refleksji nad życiem i
przemijaniem...Bardzo ładny :)
Pozdrawiam
ładny wiersz skłaniający do refleksji
nic nie trwa wiecznie
w przyrodzie wszystko ma swój początek i koniec
pozdrawiam serdecznie
W przeciwieństwie do mojego, Twój wiersz z nutą
melancholii, skłania czytelnika do refleksji nad
wartością i istotą naszego ulotnego życia. Czasami
jesteśmy jak te liście na wietrze.
Pozdrawiam Leonie:)
Marek
każdy z nas od wiosny życia aż po jesień i zimę kręci
się wokół swojej i jeszcze innych osi...pozdrawiam
Interpretacja indywidualna :) na pewno o przemijaniu.
Dziękuję i pozdrawiam
Ty pisałeś o liściu. czy o seniorach? Wiersz na
plus:))))
Wiersz o przemijaniu.
Skłania do zadumy.
Pozdrawiam
Życiowa prawda.
Pozdrawiam.
Tak byc moze...
Samo życie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniały przekaz, samo życie...pozdrawiam życząc dużo
zdrówka :)
Ciekawa refleksja Leonie... sentencja bardzo trafnie
dobrana. Pozdrawiam
Takie jest życie. Z prochu powstałeś i w proch się
obrócisz.
Pozdrawiam życząc milego dnia
prawdziwe slowa pozdrawiam
Prawdziwa refleksja i piękna sentencja Larsona.
Pozdrawiam :)