Ostatni wiersz...

noc? to ta pora, kiedy Warszawa tonie w mroku
zakrywa ją smutków ludzkich tabun obłoków
i ta jedna, największa, najczerniejsza chmura
przy niej każdy, nawet największy problem to tylko bzdura:
to chmura rozpaczy po naszym Ojcu
modlił się do końca, niczym Jezus w Ogrójcu
ostatnie Jego "amen" zorbrzmiało na świat cały
na wszystkie pokorne dusze, które Go tak ukochały

teraz... "uderz w pasterza, by rozproszyć owce"
nie dajmy się jednak na zła sprowadzić manowce
bo po Nim pozostała w nas siła w modlitwie zawarta
więc módlmy się za Niego, bo Jego dusza jest tego warta!

autor

~mała~

Dodano: 2005-04-04 21:16:11

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie