Ostatnia deska ratunku

Dla emememsika... achh...

"Kiedy idę ulicą,
rozglądam często się,
czy przypadkiem nie idziesz gdzieś,
obok mnie.
Czasem zdaje mi się,
że jesteś tuż obok mnie,
więc rozglądam się z nadzieją,
że
za chwile dane mi będzie ujrzeć Cię...
lecz to nie jest mi dane,
choć tak bardzo bym tego chciała...
choć tak wiele bym za to dała...
chciałabym znów dotknąć Twej dłoni,
mogłabym żyć w monotonii,
bylebys ze mną był,
bylebyś znów o mnie śnił...
Mimo iż wiem to,
że to wszystko spełnić może się raczej tylko w moich snach,
to nie chcę dopuszczać do siebie,
mysli o tym...
tak bardzo pragnę pojawić się znowu w Twoim śnie złotym,
chcę bys znowu poddał mnie pod swoje pieszczoty...
Może i sens życia nadzieją dla kogoś jest głupi...
ale trzeba zrozumieć,
pomysleć o tym,
że to może być dla kogoś ostanią deska ratunku...
to nic,
że marzę o kolejnym pocałunku,
to nic,
że wracam wspomnieniami...
wtedy gdy byliśmy sami...
achh...
To nic,
bo kiedy w życiu się z nadejściem jednej osoby,
tyle zmienia...
jest tak wspaniale,
że nie pamięta się o swiecie Bożym wcale...
tylko o tej osobie,
bo wyznaje Ci szczerą miłość,
kończącą sie az w grobie...
a pozniej bez podstaw...
zrobi manewr taki,
że nie wiesz nawet dzień jest jaki...
bo tak nagle powie Ci"do widzenia"...
doznajesz szoku...
żyjesz w amoku,
boisz się każdego kolejnego kroku,
siedząc w kącie szlochasz,
nie chcesz dłużej żyć,
cierpisz,
szukasz,
tęsknisz...
no i na nie szczęście dalej kochasz!..."

autor

KfiAtUsZeK

Dodano: 2004-07-26 21:38:04

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie