Ostatnia noc

Dziękuję bardzo za komentarze:) Pozdrawiam cieplutko
:)

Pięknie ujęłaś Moniko ból który wyciska łzy. Czasem
taka chwila otwiera oczy,że wokół jest radość i
szczęście które są w Twoim zasięgu.Pozdrawiam
serdecznie.

smutnie i refleksyjnie o samotności,,ciekawy
wiersz,,pozdrawiam

samotność duszy to udręka i cierpienie - pozdrawiam

Łzy oczyszczają duszę, nawet te płynące z rozpaczy.
Ładny wiersz, miłego dnia mayu :)

Ładna miniaturka :) pozdrawiam serdecznie

Fajny, ale gdyby był mój, zamieniłbym na:
/zadaną sercu/ i
/osuszy krople/ - byłoby bez rymów (jak napisałaś) i
brzmiałoby lepiej, "głębiej", co przysłużyłoby się
powadze opisanej sytuacji.

Pozdrawiam serdecznie:))

Zadumałam się nad Twoim wierszem.
Gdyby zebrać wszystkie łzy, wypłakane przez samotność,
powstałby z nich, największy i najgłębszy, ocean
świata.
Pozdrawiam serdecznie:):):)

Podobno nikt nigdy i nigdzie nie jest sam. Ja w to
wierzę, bo poznałam smak samotności, chociaż ludzi
jest wokół mnie dostatek. Może trzeba się otworzyć?
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję wszystkim, którzy postanowili skomentować mój
wiersz:) Pozdrawiam cieplutko:)

Dziękuję Viktorze...podoba mi się:) Pozdrawiam:)

IMHO, msz;

Na zapłakanych szybach
obraz mokry od łez
Zniekształcony.
Każda jest raną
zadaną sercu -
gdy przyjdzie świt
i osuszy krople
pozostanie ślad
duszy samotnej.

ładna miniaturka o samotności - cieplutko
pozdrawiam:)

gdy świt przyjdzie
słonko wzejdzie
i łez twoich
koniec będzie...

pozdrawiam pięknie:)

Krótko i smutno. Samotność i smutek inspirują.
Pozdrawiam :)