Ostatnie chwile...

Ostatnie dni, skuty w kajdany,
Ostatkiem sił ogląda swe rany,
A wokół niego są cztery ściany,
Czeka na wyrok, w mękach skąpany...

Patrzy na siebie, nie może uwierzyć,
Dlaczego Bóg dał go tak mocno uderzyć,
Kto może ból mu w tej chwili uśmierzyć,
Dlaczego mógł tylko tak mało przeżyć...

Swą szatą podartą rany wyciera,
Wie już o tym : powoli umiera,
Lecz to co przeżył ze sobą zabiera,
Pogodził się z losem i z nim się nie spiera...

Weszli w tej chwili do jego pokoju,
Walnęli w twarz, krzyknęli : gnoju,
Jeśli chcesz zaznać świętego spokoju,
Damy Ci szansę w ostatnim naboju...

Tutaj masz nabój oraz tą broń,
Zanim jednak wyciągniesz swą dłoń,
Musimy coś zrobić, byś czuł bólu toń,
I w tym momencie walnęli go w skroń...

Ciosy kolejne padły po chwili,
Były tak mocne, że prawie zabili,
Wyszli, po łyku browara zaraz upili,
Dali mu broń i się cieszyli...

On już po chwili czołgał się do niej,
Nie mógł już stanąć w swojej obronie,
Bolało go wszystko, dłonie i skronie,
Wiedział już, po której stać stronie...

Pomyślał zaraz : a więc do dzieła,
Ogromna moc nagle go wzięła,
I w jego głowie myśl taka drgnęła,
Że Matka Ziemia co dałą, to wzięła...

Podniósł pistolet, z ogromną szybkością,
Nacisnął spust z ogromną złością,
Zakopali go, z ogromną podłością,
Teraz leży z ogromną miłością...

autor

Clarc

Napisany: 2008-08-31 Dodano: 2008-08-31 21:54:15

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie