Ostatnie dnie wiosny -radości...

Ostatnie dnie wiosny -radości ostatki


Gdybym posiadł skarb pisania wierszem
z tym pisaniem u ciebie byłbym pierwszy
Gdybym potrafił malować wierszy słowa
przychodziłbym co dnia do ciebie od nowa
Gdybym mieszkał blisko na rzut kamieniem
byłbym pod twym domem i strzegł go wiernie

Ale- właśnie to ale
z pisaniem nie tęgo
z malowaniem tak samo
a co do mieszkania to mieszkam ciebie blisko
na odległość głosu w milczeniu
na odległość jak pisana jedna literka
szyba, za nią my -odległość niewielka

Echa grzechów naszej młodości zastygły w przestrzeni
dziś nikomu nic nie jesteśmy winni
Dziś, a własciwue od wczoraj
zaczynaliśmy jak młodzi wszystko od nowa
Ty do mnie przychodzisz w zwiewnej sukience
przez którą widzę twoje dla mnie boskie ciało
Ja elegant z wiązką kwiatów z uśmiechniętą buzią całą
Nie mamy związanych rąk, nikt nam nie zakłada pęta

Każdego ranka, każdej godziny ja o tobie, ty o mnie pamiętasz
Od wschodu zimne wiatry wieją, kłamstwo szelmowskie
Ty wysyłasz do mnie ciepłe słowa miłością pachnące
Od lat znamy ścieżki po których do siebie biegamy
czynimy to co dnia, w biegu słowa wymawiamy
Kochamy. Kochamy

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-06-20 Dodano: 2017-06-20 05:58:32

Ten wiersz przeczytano 332 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie