Ostatnie promyki

ostatnie promyki Tobie zapisałam mając nadzieję że uchylisz drzwi pukam, pukam i nic...

diamentowa brama
zamknięta na klucz
a wszystko wokół
takie zielone rośnie
stoję tam nie opodal
pod deszczem anielskim...
bezradnie tak...
spoglądam na płatki suchych róż
obolałe z samotoności
nie dbałeś o kwiaty
a ogród jakby porosły demony
chyba nawet w oknie pusto
nie dbałeś o dom
zbudowałeś jednak
tą bramę i oszklony mur...
pozwoliłeś patrzec
mym oczom błękitu
i upic się żalem do dna...
Twoje zdrowie!

koniec...

autor

Jamie

Dodano: 2009-01-16 17:46:22

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie