Ostatnie spojrzenie

Znany mi człowiek
Przystawiający mi rewolwer do głowy...
Wiedziałam, że się nie zawaha...
Nie miałam czasu by zrobić choć krok...
By uciec...
Ostatnie spojrzenie...
Na pożegnanie...
W stronę zachodzącego słońca...
Budynków skąpanych w jego promieniach...
I człowieka, który nie wie że istnieję
Od początku do końca trwało to mniej niż pół sekundy...
Nareszcie nacisnął spust...
Z szyderczym uśmiechem na twarzy
I jakby to była najnormalniejsza rzecz w świecie
Huk i jednolity krzyk...
W połowie upadku wszechogarniająca mnie ciemność...
Ciągle trwający krzyk...
Przeszywające uczucie
Że jeśli się skończy przestanę istnieć
Koniec...
To był tylko sen...

autor

Fenris

Dodano: 2008-04-06 19:47:53

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie