Ostoja
Pierwszy wiersz..
Wicher wsród kniei,
drzew mądrych pni
duch jak słońce
we mgle sie mieni.
Skaz ni zła tam niema,
ba..swiatłość tu dom ma swój,
mój dom jest tu, lecz inny,
ciemność tam nie zasta sie..
nie lubi mnie, we mnie ma wroga,
bo tym jestem który wierzy,
a takich spokój jest opoką
zas bastionem wiara!
autor
Yarp
Dodano: 2007-02-11 15:09:53
Ten wiersz przeczytano 664 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.