ostre

ostre upadły na ziemię

nawet nie wiem ilekroć
odbijały łoskot skwierczącego od bólu asfaltu

nie pamiętam też
liczby luster zmieniających wygląd czasu

odmierzanego pęknięciami nierównomiernej szyby

cichy bruk piszczał pomiędzy palcami
odchodzącego wstecz łoskotu
próbowałam

przekroczyć klamkę zaciemnionego w przestrzeni
obrazu
zanikającego pomiędzy oddechem wczoraj

tak naprawdę zależało mi aby przekroczyć
próg świadomości dotykając ostatni raz

pięć osób

zwichrowane drzwi uderzyły mnie w twarz
wybacz

emily podobnież już nie ma

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-10-23 Dodano: 2007-10-24 20:26:47

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie