Ostrze

Każdym kłamstwem
każdym gwałtownym słowem, które rani
oddalamy się od siebie o kilometry
tęsknota jawi się między nami
choć dzielą nas zaledwie centymetry.

Namiętność zmysłów już nie przyciąga
bo w sercu ostrze żalu
a ciało snuję się, ociąga
choć nie znać na nim ran ni krwi.

Rana jest, lecz znacznie głębiej
tam, gdzie ludzkie oko nie sięgnie
tam, gdzie najlepsza część ja wyrwana zastała
i mówiąc kocham z Tobą uleciała
tam, gdzie ja znaczy też my
tam ranić mogą tylko ci,
których kochamy.

Nie zagłębiajmy ostrza, nim to cierpienie
wiarę nam w miłość odbierze
nim w bryłę lodu serce zmieni
zanim zginiemy znieczuleni.

autor

Beata Guzy

Dodano: 2007-01-11 07:29:12

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie