Ostygła z uczuć

Żle mi z tym wszystkim....

Trudno mi żyć w przekonaniu że rano gdy otworzę oczy
już cię nie będzie
Wyjrzę przez okno a tam już inny świt
już nie ten nasz w w pętlę uczuć utulony, pęłnią życia tryskający....

Pozostała mi koszula zwinięta, pachnąca naszą nocą,
moje włosy mokre od namiętności nami szargającymi...
Smak twoich ust ...I dreszcz kiedy stawaliśmy się jednością...

Teraz już ostygłam, serce też zastygło i nie bije z częstotliwością uderzenia pioruna...

Jest wolne od dziecinnych uniesień...

Wcale nie mówię że jest mi dobrze...

autor

Szept Ciszy

Napisany: 2002-06-13 Dodano: 2004-11-14 00:18:01

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie