Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Oświecenie

Tyle samotności, tyle żali
slusznie mnie niemądrym zwali
tyle cierpień, tyle upokorzeń
dość juz mam tych urojonych schorzeń
tyle bólu, tyle ran
bo zakręcił mi się mądrości kran
lecz wreszcie widzę światło w dali
aniołowie mi rozum oddali
czasu mało, pracy dużo
kiepską mi przyszłość wróżą
cóż mój Piotrze drogi
czeka cię los srogi
ostatnią masz szansę na niebie
wykorzystaj ją, bo nie będzie ciebie

Dodano: 2006-03-08 19:19:48
Ten wiersz przeczytano 657 razy
Oddanych głosów: 6
Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »