W otchłani życia..

W prostej chwili zamkniętej,,
Zostają myśl smutnego czasu..
W duszy jakby lekko spiętej..
Mnóstwo rozterek i chaosu...

Zgubiony uśmiech w drodze..
Życia co toczy się kołem..
Skarcony za grzechy srodze...
Brniesz jak Syzyf z mozołem..

Twarz bruzdą smutku zaorana..
Niczym łany jesiennych pól..
Nadzieja nigdy nie spotkana..
Ślad wielu odegranych ról...

I tylko cierpień bezmiar..
Oznacza ze wciąż trwasz..
Życie jak rzeka wierna..
Swym prądem chłosta twarz..

Może chciałbyś uciec..
W beztroski cudowną toń..
Zagubić wielki smutek..
Odnależć szczęścia dłoń..

Po tamtej stronie życia...
Znajdziesz chwile marzeń..
Szcześcia nikt nie wytycza..
Nie ma przewrotnych zdarzeń..

autor

AndyB

Napisany: 2004-09-08 Dodano: 2004-11-15 00:08:27

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie