PACIOREK DZIECIĄTKA
Jeden z pierwszych wierszy,który powstał w 1974 roku..... dedykowany powierniczce trosk i marzeń-brzozie...
Brzozo co pod skórą ukryłaś pamięć wielu
krzywd
czy nie słyszysz małe dziecko razem z tobą
płacze
Twe ciało poraniły burze jego wysmagał
życia bicz
czy nie czujesz że ból płynie kiedy Ciebie
głaszcze
Gdy z Twoimi włosami pożółkłe liście
uplatał wiatr
czyjaś niedopita noc przebudziła go w
rannej mgle
płacze siostra tęsknot kwili na schodach
żalu brat
ktoś jego wiarę z dzieciństwa odział w
ostatnią łzę
Biała pani co na cierpienia spoglądasz
przez wieki
czy nie widzisz jak marzenia ulatują razem
z duszą
w liściach nadziei wysusz jego spuchnięte
powieki
żal przykryj białym płaszczem daj spokojnie
usnąć
W swojej koronie pozbieraj nieutulony dotąd
płacz
i nad chmury ponieś maleńkiego serca
dorosłe łzy
na rogu księżyca zaczep dziecięcych marzeń
świat
niechaj odnajdzie chłopca i odmieni
wszystkie sny
Ty która w cienkich gałązkach tulisz śpiew
aniołów
w jego nutki zapleć paciorek klęczącego
dzieciątka
do nieba niech się uniesie z ziemskiego łez
padołu
cichnącą usłyszy ją pasterz na niebieskich
łąkach
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.