Pac.Pac.Nowa droga mojej duszy

Pac, pac, pac, te cichutkie grzmoty mojej duszy,
o pralke marki mistrz gotowania.Dred za dredem spada z głowy.Już nie zakrzyczy.
Symbol mej wolności, walki o życie moje,
spadł w otchłań obojętności, bo Tyś mym Aniołem!
Nic już ważniejsze, nigdy!Żadne światy mroczne i głośne hałasy,
nie zamroczą mnie.Nie odbiorą pocałunków Twych za wczasu.
Oddam każde tchnienie, każdą łzę, całe swoje istnienie!
By raz choć jeszcze poczuć ust Twych prośbę, o kolejne natchnienie.
Oddam niebo pełne gwiazd, oddam łąk zapachy, oddam morza i rzek płacze,
tylko nie idz już w dal horyzontów, pozwól na siebie patrzeć.
Pozwól ścielić Ci na sen, wiecznie kochać ,Magdo moja, pozwól pragnąć.Już bez innych dróg,
pozwól zostac wtulonym w nogi Twe, nie odejść już.
Są czasy walk i wolności, łez, cierpienia i oddania sobie,
a teraz czas miłości.Bezwarunkowej.
Za póżno tak, a może właśnie tak musiałem,
by zrozumieć czymże pył jest marny.Czym ja i Ty.Przemijanie.
Ni jeden niech pyłu strumień nie ucieknie już na wietrze w inne galaktyki!
Każde ziarnko pyłu zostawię dla nas!Obiecuję, przysięgam!Stopy Twe łzą obmywam.
Kocham Cię Madziu, teraz będzie nie do rymu. Dla Ciebie,
Kocham tak wielce.Ogromnie.Moja przyszła ukochana Żono.

autor

rebel

Napisany: 2007-12-27 Dodano: 2007-12-27 10:48:08

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie