Pacynkowy teatrzyk
Przyznam, że inspiracja troszkę z wiersza Svarta mnie natchnęła :)
Był sobie skromny teatrzyk.
Pacynki role tam grały.
Choć były całkiem żywotne,
niemoce je blokowały.
Ściśle pisany scenariusz
-tego się trzymać musiały.
Gnębiły je częste konflikty,
a zwłaszcza smutne finały.
A tak naprawdę przecież
pomysły miały dość zgrabne,
lecz słuchać musiały suflera,
nakazy były dosadne.
Niektóre z nich były dobre,
niejedno mogłyby zdziałać.
Widownia, jako cenzorzy,
podziękę dałaby w brawach.
Czy kiedyś zagrają w spektaklu
i będą mieć wolną rękę,
by swoje zdanie powiedzieć,
przedstawić własną tam scenkę?
E.K.
autor
ElaK
Dodano: 2020-04-24 10:41:45
Ten wiersz przeczytano 1060 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Bardzo dobra ironia, z przyjemnością czytam,
pozdrawiam ciepło.
Fajoskie skojarzenia
Wszyscy gramy swoje role na tym teatrze życia
Pozdrawiam
Ciekawe, fajne.
Miłego dnia.
;)
Raczej nie, ale jak będą dużo psioczyć i domagać się
mogą dostać nowe czapeczki i nowe sznureczki - może
bardziej twarzowe, a może mocniejsze :)
Może by i zagrały, gdyby swój móżdżek miały... Udana
ironia. Pozdrawiam:)
Dobre!
dlatego nie lubię scen teatralnych ...tam mało kto
potrafi swoją rolę grać ...nie którzy potrzebują
suflera ...
Dziękuję za odwiedziny i bardzo serdecznie wszystkich
pozdrawiam:)
Krzemanka, jasne, że tak, dobrze podpowiadasz, to
efekt poczynionej wcześniej korekty, z nie do końca
uwzględnionymi koniecznymi zmianami, dziękuję.
fajnie pozdrawiam
Nie sądzę, dopóki nie zostanie zniesione
upartyjnienie i niepotrzebne izby, póty po ostatnie
tchnienie będą wszyscy słuchać jednego, bo z drugiej
strony jeśli każdy co innego kracze, to w chaosie też
dobra nie zobaczysz.
Dobrze zobrazwana grupa trzymanych za pysk:) Msz
ponieważ pacynka jest rodzaju żeńskiego w czwartym i
siódmym wersie powinno być "je" zamiast "ich", ale
mogę się mylić.
Miłego dnia:)
Fajna ironia.
Pozdrawiam :)
no cóż, większość z nich to typowe pacynki...
Puenta - pytanie... Bardzo trudne :-) Chciałbym
wierzyć, że tak :-) Świetny wiersz... I w sumie
refleksje po przeczytaniu dość smutne...
Cieszę się, że mój tekścik choć odrobinkę zainspirował
:-)
Pozdrawiam serdecznie :-)