Pajacyk

Wisisz na szawce zawsze uśmiechnięty,
w śmiesznym ubranku,dzwoneczkiem na czapeczce.
Wymalowany na biało,z noskiem czerwonym,
spodenkami śmiesznymi,na chuźdawce powieszony.
Obok lalek na półkach,które wciąż się stroją.
Prawdziwego życia się tak bardzo boją,
Dlaczego te szklane oczy łezki żadnej jeszcze nie póściły?
Dlaczego do tej pory się nie wyżaliły?
Och,powiedz prosze co tak naprawde czujesz,
Jakie marzenia na przyszłość wciąż snujesz?
Może brak Ci towarzysza u boku siedzącego?
Albo rozmówcy ukochanego?
Ja uśmiechnięta nie jestem żyjąc,
a ty jeden jesteś,wegetując...
Och,jakbym chciała się dowiedzieć co o mnie myślisz,
o życiu prawdziwym,może ty się pysznisz?
Nie,nie wierzę w takie brednie głupię,
chyba jednak,przyjaciela tobie kupię.
Raźniej ci będzie drogi kolego,
przynajmniej,będe wiedziała,że zrobiłam dla ciebie coś dobrego.
Czy ty płaczesz,czy to mi się zdaje?
Och,już rozumiem,twoją przyjaciółką przecież ja się staje...

autor

Myszka93

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-03-05 07:05:32

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie