pająk

rozpięty na wątłych ramionach nocy
biała koszula, zamknięte oczy
blado-milczący zapach pościeli
pajęczynami przewlekłe wieczory

znowu się wplącze w kleiste myśli
stracony wątek samotna nitka
urwany cichym szarpnięciem dłoni
uśmiech utkanych pamiątek

sieci zerwane obrzmiałą rosą
zastygłe słońce w ranek obleka
to łzy skulone na wietrze dygocą
to koniec z końcem związany w powiekach

autor

Feliks K.

Napisany: 2019-05-08 Dodano: 2019-05-08 02:45:50

Ten wiersz przeczytano 896 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie