Pajdy chleba
Dobieram w myślach
ziarna
krojąc grube pajdy
chleba
nie zapomniałam
ile zawdzięczam
żniwiarzom
a ile piekarzowi
nie przewidziałam
najistotniejszego
że to co łatwe
staje się trudne
zasłaniam twarz
czuję się całkiem naga
zbieram okruchy
ze wstydu jutro
na pewno nie umrę
/I.Ok./
autor
Czatinka
Dodano: 2009-10-24 12:51:29
Ten wiersz przeczytano 1209 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Niestety to prawda, ale nasze młode pokolenie nie
umie uszanować tego daru życia, może mają za dobrze i
nie zaznali głodu.
Piekny wiersz, pełen sentymentu i melancholii...
docenić co ważne nie każdy potrafi ! duży +
:) pozdrawiam miło
Chleba naszego powszedniego mhmmm co tu można jeszcze
dodać wszystko w komentarzach już dodane
?....Pozdrawiam ...p.s. co do Aut myślę że jak od
żony dostanie brawa nic jemu się nie stanie...
Pajda chleba - słowa które zawsze pachną zapachem
jednym z tych, za którymi najbardziej tęsknimy, a, o
których najszybciej zapominamy w pędzie życia...
poczułam ten zapach...
uroczy, oddaje samotnosc
już tu praktycznie wszystko napisane...dobry wiersz
No tak,kroimy te pajdy życia a okruchy czasem dodają
nam otuchy lub zasychają i dobijają-takie życie taki
los-pozdrawiam!
Czatinka - podobnie sie czułem, kiedy opisałem "Pole
owsa". To ciężka robota, bardziej potem zroszona, niż
komentarz tu spłodzony. Serdecznie pozdrawiam.
chleb pokarmem życia i darem nieba:))
...mówią ze chleb to dar od Boga...i szanować go
trzeba....i ja to robię...
Ciepło o chlebie, można się nim łamać jak opłatkiem i
oczywiście szanować.
Dobre porównanie :) wiersz bardzo dobry, widać ze i
Ciebie dopadła jesnienna melancholia;] pozdrawiam!
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. Piekne i
prawdziwe.
Chleba naszego powszedniego...symbol odwieczny,
szanujmy, nawet jak lekko przychodzi, bardzo ładnie.
chleb darem życia...nie należy go marnować...tyle jest
głodu na świecie...wiersz fajnie napisany...pozdrawiam