PALEC CO CZEKA NA ŁZĘ.

dedykuje wiersz smutkowi, który mnie czasem często ogarnia.

Palec na dolnej powiece czeka na zmoczenie słone
Palec na powiece dolnej, choć ręce mam opuszczone
Kroplę chce zgładzić dotknieniem, zetrzeć ją aż zapiecze
byś nie zobaczył człowiecze.

Palec na powiece dolnej czeka
na oko, co popłynie tak jak słona rzeka
na oko co zaraz środek mój wyrzuci
a oko czeka na ludzi.

Na ludzi co palec zabiorą z powieki
co może, lecz nie musi początkiem być rzeki
Na serca co chłoną posolenie świata
na brata.
na śmierć kata.

Palec na dolnej powiece czeka na zamoczenie słone
a oko już strasznie zamglone.

Palec na dolnej powiece czeka na zmoczenie słone
Palec na powiece dolnej, choć ręce mam opuszczone.

autor

jigga

Napisany: 2006-10-01 Dodano: 2006-10-01 01:10:56

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie