Pamięć

Ogromne miasto, szary człek, samotny na ulicy,
wędruje szybko bo już nic, dla niego się nie liczy.
Brak mu radości sensu brak, zna tylko gorycz, żal,
Nie ma przyjaciół, nie mac nic, a w sercu pustkę ma.
Jak okręt życie wiedzie swe, targany sztormów wiatrem,
Idzie jak burza przed się gna-wśród czarnych mgieł się chowa.
A gdy odejdzie, szepnie wiatr po lasach i po borach, trawom zaniesie smutną wieść.
I jego imię dziadek czas zachowa w litej skale.

autor

Gorgi (skorp)

Napisany: 2006-03-16 Dodano: 2006-03-16 18:40:38

Ten wiersz przeczytano 348 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie