Pamięć

[*]

idą przez mój dom
gdy świt ciąży do ziemi
chcą ciebie

korowody ciemne
przez martwe tunele powietrza
maszerują snując
szept zazdrosny

wydrzeć go wydrzeć mu
okuć w drewno do końca
wpoić go w drgania spiżu
kiedy milknie dzwon

gładzą moich rąk przeguby
by uśpić wnyki pięści
gaszą lampy by móc
zakraść się w głębię źrenic

przylgnę sercem do ziemi
ich bystry wzrok lustrzany
nie odnajdzie cię nigdy
w ciepłym zaciszu mnie

autor

Nietuzinkowy

Dodano: 2008-02-25 14:12:50

Ten wiersz przeczytano 971 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie