Pamięć

Ms odwiedzałem nawet pra prą pra dziadów, bo pra
dziadków znałem

Tak to wygląda, gdy rodzina jest dzięki prababci
zamożna i nie wie w co się bawić. Pozdrawiam
serdecznie:)

W niektórych kulturach odwiedzanie grobów jest
radosnym spotkniem rodzinnym z poczęstunkiem włącznie.
I może nie ma w tym nic niestosownego. Może to my
niepotrzebnie się umartwiamy, traktując zbyt wiele
spraw jak sacrum. Jako prababcia nie czułabym się
urażona tym słodkim pamiętaniem :-) Jestem za
radością.
A poniżej link do tych innych zwyczajów zadusznych
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/17683/niezwykle-zad
uszkowe-zwyczaje

Zachowania na cmentarzach czasem szokują, bo w tych
miejscach poświęconych kiedyś mężczyżni zdejmowali
czapki z głowy, a teraz zapomina się o tym gdzie
jesteśmy.

Nie znam uczucia babci, dziadka Pochowani byli gdzieś
daleko Miałem przyszywaną więc zawsze ją kojarzę ze
słodyczami i ciepłym uczuciem a jej męża ze
św.mikołajem zaglądali zawsze na święta Dzieci
szczególnie odczuwają szczerość i bezinteresowność
takie też są .Ciekawy wiersz Pamięć zależy od
wrażliwości ,wychowania i człowieczeństwa tym się
różnimy od zwierząt Ile to grobów jest w pokrzywach z
powywracanymi krzyżami ,napisami Ludzi którym
zawdzięczją inni wszystko nawet rzęs chroniącą oko
od paprochów, wiatru, a później ich nie znają Bo to
wydatek kłopot.Tak czynią zwierzęta Nie ubliżając
słoniom. Pozdrawiam Serdecznie.

Może nie powinienem ale?

Jak to wytłumaczyć, tutaj wiersz o prababci i wpisy
jak tych dzieci z cukierkami ziemniaczano -
karmelkowymi. Prababcia która jest mamą babci, a
babcia mamą mamy.Najbliższa rodzina. A tutaj link z
kimś który dla przyjeżdżających jest tylko rodakiem z
tej samej nacji.

http://www.nowiny24.pl/wiadomosci/lezajsk/gal/6183731,
chasydzi-przy-grobie-cadyka-elimelecha-w-lezajsku-zdje
cia,9602489,id,t,zid.html

na zasadzie skojarzeń- będą prababcię słodko
wspominać.

Dzieci inaczej na to wszystko patrzą. Może powinniśmy
uczyć się od nich :)
Pozdrawiam :)

najdusia- ja bym się nie obraziła, ważne , że
przyszli, że pamiętają...

ta prababcia żyje w swoich prawnukach. Istnieje coś
takiego jak pamięć komórkowa i jeszcze dziedziczenie
wyglądu, cech charakteru... Pozdrawiam :)

A ja widziałem we Wszystkich Świętych jak "troskliwa"
mamusia na
grobie rozłożyła tackę z kiełbaskami by syneczek sobie
pojadł!
Jak na pikniku?

Pięknie. Mnie by nie przeszkadzało, gdyby moje
prawnuki przyszły i lizały smaczne lizaczki, toż to
małe dzieciaczki. Pozdrawiam.

Babcie się słodko kojarzą :) ukłony

Szkoda, ale taka jest kolej rzeczy.

Wszyscy odchodzą w zapomnienie.
To tylko kwestia czasu.
Miłego dnia:}