Pamiętaj

Już wiosna, czas przylotów nadszedł
i wilgi wierzą w wielkość rodu.
Wiatr nad butnością halnie przeszedł.
Nie zaspokoi skrzydeł głodu.
Miota się pisklę ku godności,
więc nie zapomnij o przyszłości.

Wiara w purpurze,
Instynkt w naturze.
Gdzie prądy niosą?
Gdzie go doniosą?
czy ponad morze,
czy ponad górę,
czy go ubiorą zorze
w purpurę?
Nie mów przesadnie.
Któż go odgadnie?
Wszak ptaki mają cechy wolności,
więc nie zapomnij o przyszłości.

I choćby skończył w jastrzębia szponach,
ostatni lot bywa ostatnim.
Pamiętać będą matki w domach,
i tonąć w płaczu dostatnim.
A serce miota ku przeszłości,
Więc nie zapomni o przyszłości.

Na cześć historii i ludzi ją badających, a także pamięci i rodzin do dziś płaczących w domach...

autor

ilianna

Napisany: 2013-12-08 Dodano: 2013-12-08 17:52:03

Ten wiersz przeczytano 906 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie