Pamiętajmy
Wiele ulic, straszna historia,
krew spływająca z krzeseł,
ciała jak kukły,
bez czucia, bez życia...
Marzenia umarły w pokojach i celach,
uczucia z kroplami potu wypłynęły,
Ból...
Ile cierpienia można znieść?
Sens życia? Nie pytaj o to,
świadkowie tamtych zdarzeń,
przeklęte miejsca.
Pamiętajmy.
autor
MarcinKozak
Dodano: 2012-01-08 18:50:41
Ten wiersz przeczytano 485 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz pomnikiem pamięci jest :))
+
masz racje czarne kruki nie uśmiechają
się....mocne...pozdrawiam