Pamiętasz?

Pamiętasz, panie, blask gwiazdy srebrnej,
i tchnienie puszczy na twarzy?
Pamiętasz nas cichych, spokojnych i pewnych,
wiedzących, co musi się zdarzyć.
Pamiętasz?

Szepnąłeś mi wtedy "Na świecie jedyna",
w komnacie swych ramion zamknąłeś.
I byliśmy sami - mąż i dziewczyna,
na wielkim, czarownym padole.
Pamiętasz?

I stała się magia, jak ogień potężna,
jak ogień też szybko wygasła.
Blask gwiazdy odszedł, musiałam być mężna...
lecz smutek, samotność...jest straszna.
Pamiętasz?

I wtedy, gdy uczuć się wszelkich wyzbyłam,
gdy stałam się mieczem w ogniu hartowanym,
przeszłość, mój panie, wraz z Tobą wróciła,
burząc z taki trudem budowane ściany.
Pamiętasz?

Jestem kobietą pełną wielkiej mocy,
życie, czym jest rozumiem,
ale przed Tobą, przed tym co przynosisz,
bronić się, panie mój, nie umiem.

Bratu, przyjacielowi najmilszemu i "pierwszemu" - Maciek to dla Ciebie:)

autor

Caylith

Dodano: 2007-01-22 15:00:28

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie